“فوو لە چرا…”
شێخ ئازاد بەرزنجی
دەمێ ویستی
بە قەڵەمێ…
تارای ڕەشی ئەم شەقامە
بە ڕۆژ بدڕێ.
شەوەزەنگی ئەم دەڤەوە
بەرەو ئاسمانی نەبوون بەرێ.
دەمێ ویستی
وشە بکا بە چرای شەو و
نسار بدا بەدەم دەریا.
دەمێ ویستی
ئێرە بکا
بە بەهاری دواپایز و
شانە بکا
زوڵفی سیا.
دەمێ ویستی
لە ئاسمانی ئەم شارەدا
وەک پەپوولە سەما بکا و
بڵێ ئێرە کورەی خەمە،
خامۆش دەبێ بە هاوار و
دەنگی ئێمە…
بەڵام ئەفسووس!
گەردەلوولێ لە ئامێزی تاریکیدا
پەلە هات و
هەر بە پێچێ باڵی گرت و
نەیهێشت بفڕێ.
بەیانی بوو دەمێ ویستی
بە ئازادی بڵێ هەتاو،
هەر لە پڕێ
دەمیان گرت و
ون بوو لە چاو…
بەهاری ٢٠١٠